Centrum Rozwoju Rodziny w Zabrzu powstało
w odpowiedzi na potrzeby zabrzańskich rodzin
CRR w Zabrzu skierowany jest do rodzin zamieszkałych na terenie Miasta Zabrze, chcących podnosić swoje kompetencje osobiste i wychowawcze lub doświadczających problemów opiekuńczo-wychowawczych.
Odbiorcami usług CRR są rodziny chcące podnieść swoje kompetencje osobiste i wychowawcze, rodziny
w sytuacjach kryzysowych wynikających z problemów rodziców (konflikty małżonków, uzależnienia, bezrobocie, ubóstwo), rodziny przeżywające trudności. Koncepcja działalności CRR opiera się na przekonaniu, że dziecko powinno wychowywać się w rodzinie, która powinna mieć wszechstronną pomoc ze strony służb społecznych.
Rodzina ma zasadniczy wpływ na kształtowanie tożsamości i postaw człowieka oraz na jego funkcjonowanie w rolach społecznych. Podstawowym kapitałem rodziny są więzi rodzinne.
Prawidłowe relacje w rodzinie chronią przed powstawaniem problemów społecznych, zwłaszcza przed uzależnieniami, przemocą, niedostosowaniem społecznym. Rodzina jest oparciem dla jednostki w sytuacjach trudnych, takich jak np. bezrobocie, przewlekłe choroby, niepełnosprawność, kryzysy psychiczne. Dobrze funkcjonująca rodzina daje jednostkom poczucie bezpieczeństwa, jest ich zapleczem w pokonywaniu przeszkód życiowych i wzmacnia rozwój. Z kolei brak więzi rodzinnych wpływa destrukcyjnie na funkcjonowanie jednostki, jest jednym z podstawowych źródeł deficytów jednostki.
Pomimo szeroko rozwiniętego poradnictwa pedagogiczno-psychologicznego w placówkach publicznych
i niepublicznych prowadzonych na zlecenie Miasta rodzice zazwyczaj nie korzystają z usług tych placówek
z własnej inicjatywy. Najczęściej są tam kierowani przez placówkę, do której uczęszcza ich dziecko. Z drugiej strony system poradnictwa w obecnym kształcie sprzyja wzmacnianiu takiego modelu zachowań rodziców. Rodzice często nie chcą korzystać z pomocy obecnie funkcjonujących jednostek na terenie Miasta, uważając, że do tych jednostek zgłaszają się rodziny z problemami, a oni mają jedynie jakąś chwilową trudność, która nie wymaga aż interwencji jednostek pomocowych czy psychologicznych np. w Poradni psychologiczno – pedagogicznej.
W większym stopniu jest rozwinięte poradnictwo specjalistyczne, niż poradnictwo ogólne o charakterze profilaktycznym, kierowane do ogółu rodzin oraz ich członków. W praktyce rodziny zazwyczaj korzystają
z systemu poradnictwa dopiero, gdy pojawia się kryzys, czyli trafiają do profesjonalistów zbyt późno. Świadomość rodziców (zwłaszcza u osób z niższym poziomem wykształcenia) odnośnie znaczenia wiedzy i umiejętności psychospołecznych w wychowywaniu dzieci, jest za mała, a co za tym idzie – zbyt mała jest również potrzeba podnoszenia swoich kompetencji w tym zakresie. Kampanie informacyjno-edukacyjne, poradniki, programy telewizyjne zwiększają poziom wiedzy rodziców na tematy związane z pielęgnacją, opieką i wychowywaniem dzieci. Jednakże wiedza ta jest fragmentaryczna.
Dla wzmocnienia kompetencji rodziny w wypełnianiu jej funkcji ważne jest umożliwienie rodzinom dostępu na każdym etapie rozwoju dziecka do informacji i poradnictwa w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i rodzinnych, w szczególności przy wykorzystaniu oferty instytucji mającej bezpośredni kontakt z dzieckiem i jego rodziną. Dotyczy to zarówno obszaru opieki, edukacji oraz ochrony zdrowia.
